Sporen van Migratie in Rotterdam
Migratie hoort bij een havenstad. Al eeuwen is het een komen, blijven en gaan van mensen. Zuid-Nederlanders (Belgen, na de val van Antwerpen in 1580), Fransen (Hugenoten), Oost-Europeanen, alles komt voorbij. Met name na het openstellen van de Nieuwe Waterweg in 1875 begon de onstuimige groei van de haven en bevolking van Rotterdam: in 25 jaar tijd groeide de bevolking met circa 200.000 inwoners. De meeste "bootwerkers" kwamen uit Noord-Brabant, Zeeland en België om in de snel groeiende haven te werken. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw kwamen veel immigranten uit Italië, Spanje, Marokko, Turkije, Joegoslavië en Griekenland. Ook woont er een zeer grote bevolkingsgroep van Chinezen, Antillianen, Surinamers, mensen van de Grote Antillen en Kaapverdianen in de stad. In totaal bestaat 46% van de Rotterdamse bevolking uit bewoners met een immigratie achtergrond.
Afkomst bevolking
Al met al vormen bewoners van Rotterdam een bont geschakeerde cultuur: zo waren er op 1 januari 2008 51.885 mensen ingeschreven met een Surinaamse, 45.699 met een Turkse, 37.476 met een Marokkaanse, 19.562 met een Antilliaanse en 14.971 met een Kaapverdische culturele achtergrond (bron: wikipedia). Anno 2017 leven 170 verschillende nationaliteiten in Rotterdam. Een groot deel van de bewoners met een Nederlandse achtergrond heeft Brabantse voorouders; deze trokken al vanaf de 19e eeuw als arbeiders naar de haven van Rotterdam.
Onderzoek
Welke motieven hadden zij en hun voorouders om naar Rotterdam te komen? Wanneer kwamen zij naar Rotterdam? Welke positie hadden deze migranten in Rotterdam? Hoe was de situatie in het land van herkomst? Deze vragen liggen ten grondslag aan heel wat geschiedkundige publicaties over migratie. Publicaties uit de bibliotheek van het Stadsarchief Rotterdam.
